Η επίσημη ονομασία του αυτισμού στα αγγλικά είναι «Autistic Spectrum Disorder», Διαταραχή Αυτιστικού Εύρους, ένας όρος ο οποίος είναι πιο ακριβής, καθώς ο αυτισμός δεν είναι μια μονοδιάστατη αναπτυξιακή διαταραχή.
Το διαγνωστικό εγχειρίδιο του Αμερικανικού Συνδέσμου Ψυχιάτρων αναφέρει τα παρακάτω συμπτώματα ως χαρακτηριστικά της διαταραχής:
1. Προβληματικές κοινωνικές δεξιότητες, οι οποίες εκδηλώνονται υπό τη μορφή τουλάχιστον δύο εκ των ακόλουθων συμπτωμάτων:
• Προβληματική κατανόηση και χρήση μη λεκτικών σημάτων, όπως είναι η παρακολούθηση των ματιών του συνομιλητή, η κατανόηση των συναισθημάτων βάσει των εκφράσεων του προσώπου.
• Δυσκολία στην ανάπτυξη σχέσεων με συνομηλίκους.
• Έλλειψη ενδιαφέροντος για κοινωνική συναναστροφή.
• Έλλειψη ενσυναίσθησης.
2. Προβληματικές ικανότητες επικοινωνίας , οι οποίες εκδηλώνονται υπό τη μορφή τουλάχιστον ενός εκ των ακόλουθων συμπτωμάτων:
• Καθυστερημένη ανάπτυξη ή έλλειψη ομιλίας , η οποία όμως δεν αντισταθμίζεται από την προσπάθεια του παιδιού να επικοινωνήσει με άλλους τρόπους.
• Έλλειψη ικανοτήτων να ξεκινήσει ή να διατηρήσει μια συζήτηση.
• Στερεότυπη και επαναληπτική χρήση γλώσσας.
• Έλλειψη αυθόρμητου συμβολικού παιχνιδιού.
3. Περιορισμένα, στερεοτυπικά και επαναληπτικά μοτίβα συμπεριφοράς ή και ενδιαφέροντος, τα οποία εκδηλώνονται με τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα συμπτώματα:
• Παράλογη εμμονή στην επανάληψη μιας συμπεριφοράς είτε για μεγάλα χρονικά διαστήματα είτε για μικρότερα, αλλά με ιδιαίτερη ένταση.
• Προσκόλληση του ατόμου σε τελετουργικές συμπεριφορές.
• Ακούσιες επαναληπτικές κινήσεις των άκρων ή του κεφαλιού.
• Εμμονή σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των αντικειμένων γύρω του ( π.χ. χρωματισμούς ή σχήματα).
Τα συμπτώματα του αυτισμού παρουσιάζονται για πρώτη φορά πριν την ηλικία των 3 ετών, αλλά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που οι γονείς αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν έγκαιρα και να ζητήσουν την βοήθεια ενός ειδικού. Ακόμη όμως και αν ο αυτισμός αντιμετωπιστεί από πολύ μικρή ηλικία, αυτό δεν σημαίνει πως είναι πάντοτε δυνατή η αντιμετώπισή του. Ο αυτισμός είναι μια διαταραχή, η οποία σε μεγάλο βαθμό βασίζεται σε γενετικούς και περιγεννητικούς παράγοντες, οπότε τα περιθώρια αντιμετώπισης του είναι εξαιρετικά στενά και οι όποιες θεραπευτικές διαδικασίες επικεντρώνονται στην εκμάθηση ικανοτήτων, ώστε το άτομο και το περιβάλλον του να μάθουν να ζουν με την διαταραχή αυτή και τους περιορισμούς που θέτει.
Σχετικά Άρθρα:
